Geceler uzun ve yalnız,
Gündüz bile zifiri karanlık,
Yüzüme çarpan kezzap gerçekler,
Sırtıma saplanan dost hançerleri…
Yetmiyor, çektiğimi anlatmaya kelimeler,
Sanki satırla yavaş yavaş, lime lime etim doğranıyor,
Damarlarımda kan yerine ateş dolaşıyor,
Kalbim atmak ile durmak arasında mekik dokuyor,
Ruhum acımasız bir kıskacın arasında eziliyor,
Ölmeden her an sekaratı yaşıyorum.
Bu acılarla kıvranırken
Efendimiz (SAV) aklıma geldi birden
Onun sergüzeşt-i hayatı geçti fikrimden
…..
Rasulullah’tın (SAV) sen,
Kâinatın beklediği son peygamberdin sen!